نویسندگان: محمد غواصی کناری - محمد یاراحمدی
«آیا اندازه بهواقع مهم است؟ یا اینکه چالشهای پیشروی واحدهای حسابرسی داخلی کوچک به عوامل دیگری بستگی دارد؟» آلیس ماریانو، مدیر واحد حسابرسی داخلی شرکت بیمه متقابل فارم بیورو واقع در کارولینای شمالی، این پرسش را از حاضران در کنفرانس بینالمللی 2019 انجمن حسابرسان داخلی پرسید که سال قبل نیز آن را در سخنرانی پیرامون این موضوع در کنفرانس عمومی مدیریت حسابرسی انجمن حسابرسان داخلی مطرح کرده بود. وی در نشست خود با عنوان «راهکارهای مقابله با چالشهای اصلی گروههای حسابرسی کوچک» نشان داد واحدهای حسابرسی کوچک چطور با بهرهگیری حداکثری از منابع خود میتوانند این چالشها را برطرف کنند.
ماریانو احترام زیادی برای گروههای حسابرسی کوچک و روشهای منحصربهفرد اداره امور توسط آنها قائل است، اما به حسابرسان داخلی توصیه میکند علت ریشهای چالشهای خود را مورد توجه قرار دهند. اغلب اوقات «اندازه» علت نیست، بلکه نتیجه سایر شرایط و تصمیمها است. وی بر این باور است ویژگیهای سازمان، آنچه حسابرسی و گزارش میشود را تحت تاثیر قرار میدهد و این ویژگیها لزوما با اندازه گروه حسابرسی داخلی مورد نیاز همبستگی ندارند.
به عنوان مثال، تاثیر میزان بلوغ واحد حسابرسی داخلی (نوپا یا بالغ بودن آن)، اندازه دامنه حسابرسی (محدود یا گسترده بودن)، نوع صنعت (فعالیت در بخش خصوصی یا عمومی) و وسعت نقشآفرینی هیئتمدیره (هیئتمدیره با مشارکت کم در مقابل هیئتمدیرهای که نقش مهمی در سازمان ایفا میکند) را در نظر بگیرید. تمامی این عوامل صرفنظر از اندازه آن، مسائل و چالشهایی را برای گروه ارائهدهنده حسابرسی داخلی و خدمات اطمینانبخشی ایجاد میکنند.
ماریانو معتقد است حسابرسان داخلی باید بهترین رویههای عملی موجود را در نظر گرفته و آنها را با نیازهای سازمان خود تطبیق دهند. به نظر او «تا زمانیکه راهحلی برای واحد و سازمان شما مفید است، راه درست یا غلطی برای انجام کارها وجود ندارد.» همچنین نباید تنها بر نمونههای مختص واحدهای حسابرسی کوچک تمرکز کرد، زیرا بیدلیل توجه به ایدهها و توصیههای خوب را محدود میکند.
